W grupie kobiet po menopauzie, częściej niż u kobiet przedmenopauzalnych, stwierdza się obecność patogenu wewnątrzkomórkowego, jakim jest Chlamydia trachomatis.
Badania naukowe pokazują, że 1/3 zapaleń pochwy u kobiet po menopauzie ma podłoże bakteryjne, grzybicze lub rzęsistkowe. Na pozostałe 2/3 składają się atrofia pochwy, czynniki alergiczne, przyczyny dermatologiczne i choroby ogólne.
Niski poziom estrogenów występujący u kobiet w okresie menopauzy jest odpowiedzialny za wystąpienie wielu schorzeń i dolegliwości w obrębie układu moczowo – płciowego, obniżających standard życia kobiety.
Po menopauzie pochwa w całości staje się zarówno węższa, jak i krótsza oraz mało elastyczna. Atrofia nabłonka błony śluzowej pochwy prowadzi do występowania w nim licznych szczelin, co może być bezpośrednią przyczyną występowania tzw. starczego zapalenia pochwy. Powoduje to utratę naturalnej bariery ochronnej i sprawia, że pochwa i srom stają się wrotami zakażenia dla drobnoustrojów chorobotwórczych.
Bakteryjne zapalenie pochwy ( waginoza bakteryjna - BV) jest najczęstszym rodzajem zakażenia u kobiet w wieku rozrodczym. Głównymi sprawcami BV są beztlenowe bakterie, które wypierają pałeczki kwasu mlekowego i powodują zwiększenie pH pochwy nawet do wartości 7.0 ( prawidłowe pH pochwy mieści się w granicach 3.8 – 4.5).
Czynniki predysponujące do wystąpienia waginozy bakteryjnej (BV):
-
niski status socjoekonomiczny,
-
stosowanie wkładki wewnątrzmacicznej,
-
duża liczba partnerów seksualnych,
-
palenie papierosów,
-
duża liczba porodów,
-
cukrzyca,
-
częste irygacje pochwy.
Mało jest prac opisujących częstość występowania BV u kobiet po menopauzie, ale doświadczenia wielu badaczy - lekarzy wskazują, że problem ten jest dość powszechny. Coraz częściej na wynikach badań cytologicznych spotyka się zmiany zapalne, odczyn zapalny, grzyby, itp.
Ważnym choć niedocenianym przez ginekologów problemem klinicznym są kandydozy narządów płciowych u pacjentek w wieku pomenopauzalnym. Brak jest zgodności w literaturze co do częstości występowania w/w u pacjentek w tej grupie wiekowej. Coraz powszechniejsze stosowanie terapii hormonalnej ogólnej, czy miejscowe stosowanie estrogenów zmienia pH i biocenozę pochwy oraz sprzyja częstszemu występowaniu infekcji grzybiczych. Systematyczne pogarszanie się ogólnego stanu zdrowia, częstsze występowanie chorób ogólnoustrojowych, a w szczególności cukrzycy, konieczność stosowania farmakoterapii u pacjentek po menopauzie sprzyja zakażeniom grzybiczym.
