Cykl reakcji seksualnych kobiety składa się z czterech stałych faz, które w zależności od osoby mają różny czas trwania i intensywność. Pierwszą z nich jest faza podniecenia, następną tzw. faza plateau, trzecią – kluczowa faza orgazmu i ostatnią, odprężenie. Czasem ich przebieg zostaje zaburzony na którymś z etapów, co wiedzie do braku satysfakcjonującego życia seksualnego. Zaburzenia orgazmu są jednymi z częstszych zaburzeń, zaraz po problemach z libido…
Jak wygląda cykl reakcji seksualnych kobiet?
Faza podniecenia
Podniecenie wyzwalane jest na wiele sposobów. Od stymulacji za pomocą treści pornograficznych, po czułe gesty, szepty, petting, drażnienie łechtaczki. Cechami tej fazy jest zwiększenie ukrwienia narządów płciowych zewnętrznych, twardnienie sutków i nabrzmienie piersi. W pochwie dochodzi do zwiększenia produkcji wydzieliny gruczołowej, czyli tzw. lubrykacji ułatwiającej i umilającej stosunek płciowy. W tej fazie najczęściej dochodzi do takich zaburzeń jak niezdolność do podniecania się, brak popędu płciowego i problemy z lubrykacją pochwy – często bywa niewystarczająca, co skutkuje bolesnymi stosunkami.
Faza plateau
Charakteryzuje się wzbieraniem na sile podniecenia płciowego. Nabrzmiewa ściana dolnego odcinka pochwy, co prowadzi do zwężenia tego odcinka, a poszerzenia górnego. Taki stan zwiększa doznania podczas stymulacji prącia. Wargi sromowe również stają się większe, bardziej ukrwione. Łechtaczka ulega cofnięciu, a macica ustawia się bardziej prostopadle do pochwy, co ma pierwotnie ułatwić przepływ ejakulatu i późniejsze zapłodnienie komórki jajowej.
Faza orgazmu
To punkt kulminacyjny doznawanych pieszczot zmysłowych. Pojawia się wzmożone napięcie mięśni, ciałem wstrząsa przyjemny skurcz, przyspiesza się bicie serca, pogłębia i przyspiesza oddech, rośnie temperatura ciała, pojawia się rumień na skórze. Zwiększa się również czynność skurczowa macicy, dzięki czemu przyspieszona zostaje wędrówka spermy do macicy. Orgazm porównuje się do chwilowego stanu nieświadomości połączonego z „napadem” drgawek. To najbardziej satysfakcjonująca faza cyklu reakcji seksualnych kobiet. Niestety niektóre Panie nie osiągają orgazmu lub występuje on podczas igraszek, zbyt wcześnie lub o wiele za późno.
Faza odprężenia
Następuje po orgazmie. Jest to rozluźnienie mięśni, uspokojenie reakcji fizjologicznych i przyjemne odczuwanie spadku „napięcia”.
Zaburzenia orgazmu u kobiet
Do ogólnych przyczyn zaburzeń orgazmu u kobiet zaliczamy przede wszystkim zdrowie hormonalne, a więc prawidłowy poziom estrogenów i testosteronu w organizmie. Ich brak może skutkować nie tylko zaburzeniami popędu, ale trudnościami w osiąganiu orgazmów.
Kolejnym czynnikiem zmniejszającym szanse na orgazm jest niska kultura seksualna i mała inwencja twórcza. Kobieta wymaga szacunku, zainteresowania, czasu, komfortu i urozmaiceń w stymulacji ciała. Liczy się dla niej również zadowolenie z partnera, atrakcyjność własnego ciała oraz możliwość wypełniania ról stricte kobiecych.
Zdrowie fizyczne i psychiczne kobiety, również będzie warunkowało jej możliwości osiągania orgazmów, a wcześniej podniecania się. Choroby przewlekłe (cukrzyca, infekcje) osłabiają z sił i zmniejszają apetyt na seks. Jedną z chorób utrudniających szczytowanie może być np. niedociśnienie.
W niektórych schorzeniach psychicznych, takich jak depresja, obserwuje się niezdolność do odczuwania przyjemności i brak zainteresowania bliskością. Trudności w osiąganiu orgazmu pojawiają się także na skutek przeżytych traum seksualnych, nadmiaru stresów, zmęczenia, niewyspania.
Częstokroć ukryte skłonności homoseksualne odbierają możliwość osiągnięcia satysfakcji seksualnej w relacji kobieta-mężczyzna. Pewne kobiety przeżywają też lęk przed ciążą, uzależnieniem od seksu i mężczyznami, co również niekorzystnie wpływa na przeżywanie przyjemności. Zasady religijne i strach przed popełnieniem grzechu też miewa negatywny wpływ na stopień osiągania rozkoszy.
Warto też podkreślić, że ogromne znaczenie dla jakości i ilości orgazmów ma „wytrenowany” mięsień łonowo-guzuczny (Kegla).
Fantazje seksualne kobiet – seks lesbijski
Zbyt wczesny orgazm
O takim orgazmie mówimy wówczas, gdy pojawia się on wbrew woli kobiety i zdecydowanie za wcześnie. Nie można nad tym samodzielnie zapanować. Orgazm zwykle pojawia się przed odbyciem stosunku, podczas wprowadzania penisa do pochwy lub kilka chwil po jego wprowadzeniu i po niewielu ruchach frykcyjnych (przód-tył). Powoduje to obniżenie satysfakcji z seksu. Przyczyną wczesnych orgazmów są czynniki psychiczne i nadpobudliwość seksualna. Często jest wynikiem długo praktykowanych aktywności autoerotycznych, zwłaszcza w pośpiechu, stosowanie leków pobudzających seksualnie oraz stany manii. Leczenie polega na psychoterapii np. par, terapii seksuologicznej oraz stosowaniu leków przeciwdepresyjnych – inhibitorów SSRI (selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny).
Orgazm opóźniony
To pojawienie się orgazmu z dużym opóźnieniem podczas normalnej aktywności seksualnej, czyli odbywaniu stosunku płciowego z mężczyzną. Przyczyny opóźnienia orgazmu są różne, począwszy od często praktykowanej masturbacji, po zaburzenia hormonalne i rutynę w związku. Dość powszechnym powodem trudności z odpowiednio szybkim szczytowaniem jest zwyczajne niewyspanie, przemęczenie i nadmiar obowiązków. Monotonia i rutyna w sypialni nierzadko przedłuża moment osiągnięcia orgazmu. Zaburzenie to leczy się w sposób przyczynowy. Jeśli wywołane zostało przez choroby – leczymy chorobę, jeśli przez niskie ciśnienie krwi – wówczas je podwyższamy, jeśli przez rutynę – dodajemy odrobinę pikanterii do życia seksualnego, jeśli przez zmęczenie – staramy się wypoczywać i wysypiać każdego dnia.
Brak orgazmu, czyli anorgazmia
Jest to główny problem psychoseksualny kobiet po 40. roku życia. Anorgazmię można stwierdzić, jeśli kobieta mimo podniecenia seksualnego nie jest w stanie osiągnąć orgazmu podczas spółkowania, a kontakt seksualny jest odpowiednio długi i bogaty w doznania zmysłowe. Jeśli kobieta nie była podniecona, stosunek nie trwał długo i kobieta nie była pieszczona według jej upodobań, które warunkują satysfakcję seksualną, wówczas nie można mówić o anorgazmii. W celu rozpoznania anorgazmii wykonywany jest zestaw badań hormonalnych, ginekologiczne, USG, kurczliwość mięśni Kegla, wywiad seksuologiczny, obejmujący dotychczasowe pożycie seksualne, relacje z partnerem, przeżycia związane z masturbacją i innymi doświadczeniami seksualnymi. Leczenie opiera się o zwalczenie przyczyny oraz metody treningowe, jak terapia par, edukacja, ćwiczenia mięśni Kegla, trening wyobraźni erotycznych, oglądanie filmów erotycznych lub nawet czytanie powiastek o tematyce erotycznej. Jeżeli kobieta przeżyła jakąkolwiek traumę seksualną, wówczas niezbędna jest psychoterapia (indywidualna, par, rodzinna). Wskazaniem do psychoterapii są również zaburzenia identyfikacji płciowej.
Transseksualizm – zaburzenia identyfikacji płciowej
Transwestytyzm – zaburzenia identyfikacji płciowej
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
